Talent shows. Ευχή ή κατάρα;

Όπως κάθε ευχή έτσι και τα talent shows φαίνεται να έχουν καλό σκοπό κι αυτός είναι η ανάδειξη ταλέντων. Υπάρχουν κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις καλλιτεχνών, οι οποίοι αξίζουν πραγματικά αλλά για διάφορους λόγους, δεν κατάφεραν να το αποδείξουν κι ένα show τους δίνει την ευκαιρία να το κάνουν.

 

Υπάρχει όμως μια σειρά από μικρότερες ή μεγαλύτερες κατάρες που με προβληματίζουν:

 

Όλες οι εκπομπές φιλοξενούν καταξιωμένους κριτές, πολύ σεβαστούς και με μεγάλη πορεία στη μουσική, οι οποίοι καλούνται να εκφράσουν τη γνώμη τους για τον εκάστοτε συμμετέχοντα. Όσο περνάνε όμως τα χρόνια, παρατηρώ πως η ουσιαστική κριτική αρχίζει να υποχωρεί, χάρην του show, και δημιουργείται η εντύπωση πως η πλειοψηφία των παικτών είναι τέλειοι, εξαιρετικοί και χαρισματικοί. Αποφεύγονται δηλαδή τα ειλικρινή σχόλια, χαϊδεύονται τα αφτιά των παικτών, με αποτέλεσμα ο πήχης να γίνεται ολοένα χαμηλότερος, με το κοινό να συνηθίζει στο μέτριο. 

 

Επίσης, ο κόσμος τείνει πλέον να ταυτίζει την επιτυχία ενός ανερχόμενου καλλιτέχνη με τη συμμετοχή του σε talent show. Έχω φτάσει πολλές φορές σε σημείο να απολογούμαι, γιατί δεν έχω συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο κι αυτό είναι το λιγότερο άβολο κι αποκαρδιωτικό. Είναι τόσο μεγάλη η καλλιτεχνική δραστηριότητα που υπάρχει στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας (συναυλίες, δισκογραφία, φεστιβάλ κ.α.) που μου φαίνεται δυσανάλογος ο χρόνος που αφιερώνεται στο ένα σε σχέση με το άλλο. 

 

Τέλος, τα τελευταία χρόνια  είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός αυτών των shows (τελειώνει το ένα, αρχίζει το άλλο) και οι συμμετέχοντες τόσοι πολλοί, που έχει χαθεί το μέτρημα κι είναι αδύνατο το κοινό να τους συγκρατήσει και να τους δώσει την προσοχή που θα τους άξιζε ή που θα ήθελαν, με αποτέλεσμα να μοιάζουν αναλώσιμοι. 

 

Εν κατακλείδι, ο καθένας κάνει τις επιλογές του κι αν κάποιον ο δρόμος των talent shows τον ευχαριστεί και μπορεί να τον υποστηρίξει, καλά θα κάνει να τον διαβεί. Δεν παύουν αυτές οι λαμπερές κι ενδιαφέρουσες -κατά τα άλλα- εκπομπές, ανα διαστήματα και κυρίως στο παρελθόν, να έχουν αναδείξει πραγματικά ταλαντούχους ανθρώπους, οι οποίοι με συστηματική δουλειά, συνεχή προσπάθεια και ουσιαστικά βήματα, κατάφεραν να ανέλθουν και να εξελιχθούν στο χώρο της μουσικής.

 

Όσο για εκείνους που διαλέγουν την άλλη οδό και καταφέρνουν να κατακτούν μισό βήμα τη φορά, πιστεύω κι εύχομαι πως με τη σταθερότητα, τη συνέπεια και την αλήθεια τους, ο χρόνος θα τους ανταμείψει.