Friday, August 12, 2022 - 15:30
Ήμασταν πάνω από 30 άτομα σε μια υπέροχη κατασκήνωση μαζί με άλλα 1000 παιδιά (αν δεν κάνω λάθος). Οι 30 ήμασταν μουσικοί (εκκολαπτόμενοι)! Ηλικίες 8 με 16!
Παρατηρούσαμε οι καθηγητές τα βλέμματα των παιδιών στο πρωινό και στο μεσημεριανό. Ίσως είμαστε προκατειλημμένοι, αλλά στα βλέμματα των παιδιών που ασχολούνται με τη μουσική παρατηρούσαμε ότι υπάρχει μια διαφορετική ισορροπία. Όταν τα υπόλοιπα μας έμοιαζαν με "αγρίμια", τα "μουσικά" παιδιά είχαν ώριμα βλέμματα και περιείχαν στόχο και σκοπό!!!
Ίσως είναι περιττό να αναφέρουμε συνέχεια το πόσο σημαντική είναι η μουσική εκπαίδευση για τα παιδιά αλλά όταν το βιώνεις με τα ίδια σου τα μάτια και κάνεις τις συγκρίσεις και βγάζεις συμπεράσματα, τότε αξίζει τον κόπο να αναφερθεί ξανά και ξανά.... Η κοινωνικοποίηση είναι πολύ σημαντική για τα παιδιά. Κάτι που προσφέρουν οι κατασκηνώσεις και τα ομαδικά αθλήματα. Όταν όμως έχεις στο πλαίσιο την επίτευξη μουσικού στόχου τότε η δύναμη της κοινωνικοποίησης πιστεύω ότι πολλαπλασιάζεται.
Το μουσικό πλαίσιο δίνει έμφαση στο συναισθηματικό κομμάτι με ένα τρόπο "αισθητικά ελεγχόμενο". Η καθημερινή μας ενασχόληση με το σωστό τέμπο, να ακούμε τον συμπαίχτη μας, να θυμόμαστε τα μέρη μας, να κρατάμε σταθερό το time, να εφαρμόζουμε την κατάλληλη τεχνική, να αναπνέουμε σωστά και να μην σφίγγουμε τα χέρια μας, να έχουμε την κατάλληλη ενέργεια κτλ είναι καταστάσεις στις οποίες ένα παιδί εκπαιδεύεται όπως κανένα άλλο!!!!
Διότι δεν έχουμε κάποιο νικητή στο τέλος, δεν βάλαμε γκολ και πανηγυρίζουμε, αλλά διαχειριζόμαστε το στρες και αποδίδουμε όλα τα παραπάνω πολύπλοκα ζητήματα, ώστε να αποδώσουμε σωστά τις νότες και τους στίχους μπροστά σε κοινό!!!! Σούπερ ήρωες οι μικροί μας μουσικοί!
Όπως πολύ σωστά είπε και ο Βάιος, έχουμε "αποστολή" εμείς οι δάσκαλοι μουσικής, "ιερή" θα την έλεγα!!! Μακάρι πολλοί καλοί μουσικοί να είχαν την υπομονή να ασχοληθούν με μικρές ηλικίες. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε την αλλαγή. Να αλλάξουμε κάτι σε αυτή τη ζωή. Να προσφέρουμε κάτι που θα έχει σημασία για τα χρόνια που θα έρθουν.
Όλα τα κλισέ που υπάρχουν για τη νέα γενιά, για τα χάσματα μεταξύ γενεών, για την επαναστατικότητα των νέων και για την απερισκεψία τους μέσα από τον διαρκή πειραματισμό του να δοκιμάζουν τα όρια τους κτλ. Όλα αυτά αν υπάρχουν και αναπτύσσονται μέσα από το πλαίσιο που προσφέρει η μουσική: συναίσθημα, εγκέφαλος, αισθητική, ομαδικότητα, έκφραση, επικοινωνία, αυτοσυγκέντρωση, μελέτη.... Τότε μεταμορφώνονται όλα σε κάτι πιο λογικό και ευαίσθητο ταυτόχρονα, κάτι πιο χρήσιμο για την κοινωνία!
Πολύ ρομαντική άποψη και σίγουρα για κάποιους που ζούνε σκληρή πραγματικότητα να μοιάζει με άπιαστο και για πολλούς ιδεαλιστικό όνειρο που φλερτάρει με το "αφελές". Κι όμως αν παρατηρήσετε τα βλέμματα των παιδιών που ασχολούνται με τη μουσική πιστεύω ότι θα βγάλετε παρόμοια συμπεράσματα. Η Φαίη διδάσκει φωνητική, ο Γιώργος κιθάρα, εγώ μπάσο, ο Βάιος τύμπανα και αν καθίσουμε κάτω και συζητήσουμε θα καταλήξουμε στο ένα και μοναδικό συμπέρασμα: η ενασχόληση με τη μουσική θα έπρεπε να είναι απαραίτητη και προσβάσιμη σε όλους, όπου χωρίς αυτή η εκπαίδευση θα ήταν ημιτελής!
