- Ώστε έμενες Λος Αντζελες, ε;
- Nαι, ήμουν εκεί ένα χρόνο για σπουδές, γύρισα και μετά ξαναπήγα και έμεινα άλλα 6 χρόνια για δουλειά.
- Και δούλευες ως ντράμερ εκεί;
- Ναι. Αποκλειστικά ως ντράμερ. Ούτε καν διδασκαλία, μόνο παίξιμο.
- Και; ΠΩΣ ΗΤΑΝ;
- Εεε (τι να του πω τώρα) καλά ήταν! Όμορφα!
- Και δεν είναι έτσι κι έτσι; Εγώ ξέρω ότι είναι και γιουβέτσι, το είδα στο BAYWATCH!
- Εεε, ίσως όχι ακριβώς, άλλα Ο.Κ., αφού επιμένεις, ναι! Περίπου σαν το BAYWATCH ήταν!
- ΟΧΙ; Πώς όχι; Δηλαδή; ΤΟ BAYWATCH ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ;
Αυτή η ερώτηση θα με ακολουθεί παντού. Καταλαβαίνω το γιατί φυσικά, κι εγώ ρώταγα πριν πάω και μείνω 7 χρόνια εκεί. Είναι ίσως η πιο περίεργη ερώτηση που μπορεί κανείς να δεχθεί, καθώς είναι τόσο αόριστη και τόσες οι παράμετροι, που ποτέ δεν μπορεί να απαντηθεί. Αυτή και το αδερφάκι της:
“ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΓΥΡΙΣΕΣ;”. ‘Εχω προσπαθήσει άπειρες φορές να απαντήσω σε μαθήματα μουσικής, τραπέζια φίλων, σε μπαρ μετά από 5 καραφάκια ρακί, Πρωτοχρονιά στις 6.00 το πρωί, εν ώρα αναμονής στην ουρά της Εφορίας (ω, ναι) κ.λπ.
Δώστε προσοχή, λοιπόν, κλείστε κινητά, χαμηλώστε μουσική, ανοίξτε το brightness, θα κάνω πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορώ ώστε να περιγράψω στα 45' που έχω μέχρι να βγω απο το σπίτι για φαγητό την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ζωή ενός μουσικού στο Λος Άντζελες, χωρίς γαρνιτούρες και σάλτσες στο πλάι.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ εδώ πέρα μόνο. Σκληρές αλήθειες και τολμηρά μυστικά. Θα καταφέρει η Τατιάνα να κερδίσει την αγάπη του Ρονάλντο, παρόλο που έχει σπυράκια; Θα καταφέρει ο Ρονάλντο να τσεπώσει την κληρονομιά της μητριάς Σίλβια, παρόλο που της δηλητηρίασε το χρυσόψαρο; Δεν έχω ιδέα. Δεν είδα ποτέ αυτα τα σίριαλ, ήμουνα στο LA, έτρωγα IN 'N' OUT και έβλεπα “Everybody Loves Raymond”.
1. “ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΔΩ”
- Nαι και όχι (είπαμε, είναι δύσκολη ερώτηση). Τι εννοώ: Από τη μία υπάρχει όντως πολλή δουλειά. Είσαι Κινέζος και θες να παίξεις ΜΟΝΟ AfroCuban; Σίγουρα θα βρεις μία μπάντα με άλλους Κινέζους να παίζουν AfroCuban. Απειρες μπάντες, rock, funk, jazz, pop, κατακλύζουν τη Sunset BLVD κάθε βράδυ. Η μουσική σκηνή είναι τόσο μεγάλη, που θα μπορούσες να μένεις στο ίδιο κτίριο με άλλους 5 ντράμερ, κιθαρίστες κ.α. και να μην το ξέρεις καν. Αυτό κάνει και τον ανταγωνισμό τεράστιο, φυσικά. Οπότε ναι μεν υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ ευκαίριες, αλλά υπάρχουν και ΠΟΛΛΟΙ υποψήφιοι και αυτό κάνει τις δικές σου πιθανότητες για κάθε gig μικρότερες.
2. “ΑΜΑ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΚΕΙ, ΤΗΝ ΕΚΑΝΕΣ ΛΑΧΕΙΟ”
- Μύθος. Ένα χαρακτηριστικό της μουσικής, καθώς και της κινηματογραφικής βιομηχανίας στο LA, για το οποίο ΟΛΟΙ, ΜΑ ΟΛΟΙ συμφωνούμε, είναι οτι η μάχη και το hustling είναι μόνιμη. Η καριέρα είναι ένας ασταμάτητος μαραθώνιος, όπως ανεβαίνεις, έτσι πέφτεις. Δεν υπάρχει χρόνος για άραγμα, ούτε για εγωισμούς. Δεν υπάρχει “μου 'κάτσε η καλή, τώρα μπορώ να αράξω”. Είναι ο λόγος που αν σου τύχει και γνωρίσεις έναν σούπερ διάσημο τύπο, είναι συνήθως πολύ humble. Έχουν φάει, και τρώνε ακόμα, πολύ ξύλο.
3. “ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ, ΑΝΤΕ ΝΑ
ΚΟΥΒΑΛΗΣΕΙΣ ΟΡΓΑΝΑ. ΕΚΕΙ ΘΑ 'ΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ…”
Όχι φίλε μου, όχι. Στην Αθήνα ΔΕΝ έχεις κίνηση, στην Αθήνα ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΠΟΤΕ κίνηση!
Και τι έγινε δηλαδή που έκανες μισή ώρα παραπάνω να φτάσεις; Το LA έχει κίνηση επικών διαστάσεων, Λορντ οφ δε Ρινγκς στάιλ, σε διαδρομές δεκάδων χιλιομέτρων. Με 6.500.000 οχήματα και τον μέσο Angeleno να κάνει 50 με 80 χιλιόμετρα την ημέρα, κάθε απόγευμα είναι Παρασκευή μεσημέρι. Κάθε Παρασκευή μεσημέρι είναι επιστροφή εκδρομών μετά την Κυριακή του Πάσχα.
4. THE INDUSTRY
Ως μουσικός, πήγες στο LA να δουλέψεις στο λεγόμενο Industry. Το Industry αποτελείται από μουσικούς, ηθοποιούς, σεναριογράφους, editors, τραγουδοποιούς κ.α.
Θες να γνωρίσεις έναν νέο ηθοποιό; Ρώτα τον σερβιτόρο σου. Ή θα είναι ο ίδιος ή θα ξέρει κάποιον στην κουζίνα. Οι καλύτεροι (και οι χειρότεροι) όλων των ειδών πάνε εκεί να κυνηγήσουν το όνειρο. Ως αποτέλεσμα, όλο αυτό σε σπρώχνει. Ή είσαι σε εξαιρετική φόρμα ή δεν παίζεις καθόλου. Μόνο παίκτες Α' κατηγορίας επιβιώνουν στο Industry.
5. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ
Υπάρχει μια ατάκα που λέγαμε συχνά: Βeing early is being on time. Being on time is being late. Ω, θεοί... επιτέλους, βρίσκομαι σε ένα παραδεισένιο μέρος όπου όταν λέμε “13.05 ξεκινάμε πρόβα”, εννοούμε ακριβώς αυτό, ότι 13.05 ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΠΡΟΒΑ! Το οποίο σημαίνει πρέπει να είμαι εκεί 12.40 για να στήσω, να ετοιμαστώ και 13.05 να μετρήσω για να μπει το πρώτο κομμάτι. 13.10 έχω αργήσει. 13.30... ασ' το, καλύτερα να πάω απλά για να ζητήσω συγνώμη και να τους δώσω κανένα τηλέφωνο φίλου που είναι πιο συνεπής από μένα. Επίσης, πρέπει να είμαι διαβασμένος, ντυμένος αξιοπρεπώς, ζεσταμένος, ΘΕΤΙΚΟΣ και έτοιμος για δουλειά. ΝΑΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ.
6. AUDITIONS
Πρέπει να πήγα σε 20 auditions μέσα στα 7 αυτά χρόνια. Άλλες τις πήρα, άλλες όχι. Άλλες ήταν για γνωστούς pop stars, άλλες για πλούσια κοριτσάκια με επιχειρηματία μπαμπά, άλλες για punk rock μπάντες στο γκαράζ του μπαμπά τους. Όλες ήταν διάρκειας 20-30 λεπτών το πολύ. Η εξωστρέφεια εκτιμάται σε αυτές τις περιπτώσεις, καθώς επιτρέπει στον άλλον να σε γνωρίσει γρήγορα. Either way, εδώ αν έχεις γνωριμίες στον χώρο, παίρνεις το gig. Εκεί, η γνωριμία σου θα σε φτάσει συνήθως μέχρι το audition.
7. SCHMOOZING
Το λεγόμενο schmoozing είναι απ’ τους λόγους που έφυγα. Αναφέρεται στο networking, τις επαγγελματικές διασυνδέσεις που κάνουν τα μέλη του Industry (βλέπε πιο πάνω) το βράδυ, συνήθως σε clubs, bars, jam nights κ.λπ. Ο κόσμος βγαίνει όχι για να δει, αλλά για να τον δουν. Οχι για να ακούσει, άλλα για να μιλήσει. Εχεις ένα μεγάλο gig; Όλοι είναι φίλοι σου. Το έχασες; Ξαφνικά έχεις λιγότερους φίλους. Ήταν ένα από τα πράγματα που έβρισκα σχεδόν αστεία. Σίγουρα όχι για μένα!
8. “NΑ ΠΑΩ ΕΚΕΙ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΩ ΜΟΥΣΙΚΗ;”
Ναι, να πας! Οι σκηνές του LA, της Νέας Υόρκης και του Nashville δεν συγκρίνονται με τίποτε άλλο στον κόσμο. Δεν τις βάζω καν δίπλα σε οποιαδήποτε σκηνή της Ευρώπης. Ακόμα κι αν δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις κάποια ακριβή σχολή και δεν μπορείς να πάρεις υποτροφία, προτείνω να πας εκεί και απλά να μείνεις! Να μείνεις, να ακούς, να κάνεις μερικά ιδιαίτερα με τους αγαπημένους σου παίκτες, να παίξεις όσο μπορείς. Οι πιθανότητες και οι ευκαιρίες είναι άλλου βεληνεκούς απ' της Ευρώπης και το ίδιο και η σκηνή!
9. “ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΚΕΙ;”
Εξαρτάται. Το LA έχει πραγματικά τα πάντα. Θες να κάνεις σκι την Παρασκευή και surf την Κυριακή; Γίνεται. Θες θα γιορτάσεις Day of the Dead με τους Μεξικανούς και μετά να πας στα Universal Studios να σε κυνηγήσουν τα ζόμπι απ' το Walking Dead; Και αυτό γίνεται. Θές να δείς Chick Corea την τετάρτη και Marylin Manson το Σάββατο; ΟΚ! Είναι άνετη πόλη και η άπλα τής δίνει μια ηρεμία.
Απ’ την άλλη, αυτή η άπλα της δίνει και τη μοναξιά της, την εσωτερική βία.
Είναι επίσης μια εξαιρετικά ακριβή πόλη, με πολλή κίνηση και δύσκολη μετακίνηση.
Όπως όλες, έχει τα καλά της και τα κακά της. Υπάρχει μία παροιμία που λέει: “Wherever you go, there you are”. Με άλλα λόγια, αν βαριέσαι, είσαι μίζερος και άνεργος κάπου αλλού και μετακομίσεις στο LA, απλά θα βαριέσαι, θα είσαι μίζερος και άνεργος εκεί. ΟΚ, θα 'χει καλό καιρό. Μέχρις εκεί, όμως.
Εν τέλει, πιστεύω ότι όλοι χρειάζονται τουλάχιστον 2 χρόνια παραμονής σε μία χώρα εκτός της δικής τους Ηπείρου. Αν είσαι σε χωριό, πήγαινε σε πόλη. Αν είσαι νότια, πήγαινε βόρεια. Από Ευρώπη πήγαινε Αμερική και αντίστροφα. Η μετανάστευση θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική για όλους, σαν θητεία. Από όλα τα μέρη που έχω πάει, το LA είναι από τα πιο ενδιαφέροντα σίγουρα, με πολλές πτυχές, προκλήσεις και αμέτρητες ευκαιρίες για διαφορετική ζωή και καριέρα. Το οποίο με παραπέμπει στον τελευταίο μύθο:
10. EIMAI, ΕΧΩ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ. ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ,
ΘΑ ΕΙΧΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Στ’ αλήθεια; Σίγουρα; Μια μετακόμιση δέν είναι ικανή να αλλάξει τις συνήθειες μας και τους φόβους μας. Είναι ικανή να αλλάξει τη νοοτροπία μας και το πρώτο πράγμα που θα αλλάξει σε αυτήν είναι ότι θα καταλάβουμε πολύ καλά το “Wherever you go, there you are”. Σπουδαία μουσική, επιχείρηση, οικογένεια και lifestyle είναι κάτι που μπορούμε να πετύχουμε οπουδήποτε. Το πόσο πολύ το θέλουμε είναι σίγουρα πιο σημαντικό απ’ το πού το θέλουμε!
