Πριν από λίγες ημέρες, σερφάροντας στο ίντερνετ, έπεσα πάνω σε μία έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σχετικά με την επίδραση της μουσικής εκπαίδευσης στην καταπολέμηση του σχολικού εκφοβισμού (bullying). Τελείως συνειρμικά, ήρθαν στο μυαλό μου διάφορες συζητήσεις που έχω κάνει κατά καιρούς με γονείς σχετικά με την αναγκαιότητα της μουσικής στην εκπαίδευση των παιδιών τους.
Πολλά από τα ερωτήματα ενός γονέα αναφορικά με την ενασχόληση του παιδιού του με τη μουσική, συνήθως συνδέονται με την επαγγελματική αποκατάσταση. Ερωτήματα όπως "θα μπορέσει να ασχοληθεί το παιδί μου επαγγελματικά με τη μουσική", "πότε θα πάρει πτυχίο και τι βαρύτητα θα έχει αυτό;", "θα διαβάζει αρκετά;" εκφράζονται όλο και πιο συχνά από γονείς, ειδικότερα στις εποχές που ζούμε. Επιπλέον, παρά τα βήματα που έχουν γίνει στο τομέα αυτό, η μουσική εξακολουθεί να αποτελεί για πολλούς γονείς κάτι άσχετο με τη συνολική εκπαίδευση του παιδιού. Πολύ συχνά ακούμε από γονείς "δεν πήγε καλά στο σχολείο, θα του κόψω την κιθάρα", ή "μα γιατί να συνεχίσει το ωδείο, δε τον βλέπω να μελετάει καθόλου στο σπίτι"...
Κατά τη γνώμη μου, οι ερωτήσεις αυτού του είδους δείχνουν ότι ο γονέας μέσα στην ανησυχία του για το αύριο των παιδιών του, αποπροσανατολίζεται από τον πραγματικό σκοπό της μουσικής εκπαίδευσης που δεν είναι άλλος από τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και δημιουργικού ανθρώπου.
Δεν είναι τυχαίο που πλήθος από σύγχρονες μελέτες σχετικές με τη διαδικασία της μάθησης μιλούν για την ευεργετική επίδραση της μουσικής εκπαίδευσης στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου, όπως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η βία και ο σχολικός εκφοβισμός στα Μουσικά σχολεία (παρά την υποβάθμιση του θεσμού στη χώρα μας) είναι λέξεις άγνωστες καθώς τα ποσοστά παραβατικής συμπεριφοράς εντός και εκτός του σχολικού χώρου κινούνται σε μηδενικά ποσοστά.
Με άλλα λόγια, ο στόχος της μουσική εκπαίδευσης δεν είναι (καταρχήν) η μελλοντική καριέρα ή η επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά η καλλιέργεια ενός καλύτερου ανθρώπου: Ενός ανθρώπου κοινωνικού, δημιουργικού, οξυδερκή, με αυτοπεποίθηση και πίστη στις ικανότητές του, πειθαρχία και προσήλωση στους στόχους που θέτει, με μία νοοτροπία διαφορετική από το μέσο όρο. Αυτά είναι τα "δώρα" που χαρίζει η μουσική σε ένα παιδί. Και ειδικά στους καιρούς που ζούμε αυτά τα "δώρα" δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αναγκαιότητα.
Η δική μου παραίνεση λοιπόν προς τους νέους γονείς είναι να επενδύσουν στη μουσική εκπαίδευση των παιδιών τους, ανεξαρτήτως επαγγελματικής κατεύθυνσης και φιλοδοξιών. Αυτό που θα χαρίσουν στα παιδιά τους θα είναι ανεκτίμητο και θα τα συντροφεύει για όλη τους τη ζωή.
