Late Farewell

 

 

Episode #1

 

Artist:

LATE FAREWELL

Παναγιώτα  Αλτανοπούλου: Φωνή, κιθάρα, σύνθεση

Κώστας Σιδηροκαστρίτης: Κιθάρα, Φωνητικά

 

Song:
The Best Part

 

Location:

Dudu Loft
(Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Παναγιώτη Καλαμαρά για τη φιλοξενία)

 

Sound engineer:
Alexis Ghikas 
 
Shooting & Editing:
Ilias Panaritis / Dimitris Panagiotopoulos
 
Photos:
Diagoras Vougas / Alexis Ghikas 

Video


Σύντομο βιογραφικό

Η Παναγιώτα Αλτανοπούλου γεννήθηκε το 1993 στην Πάτρα όπου και έμεινε μέχρι τα 18  της. Το 2011 μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σήμερα συνεχίζει τις σπουδές της ενώ παράλληλα ασχολείται με τη μουσική. Τραγουδάει, παίζει κιθάρα και πιάνο και συνθέτει τη δική της μουσική.

Συνέντευξη

  • Τι είναι για σένα η μουσική? Πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής σου?

Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω στο τι είναι για μένα η μουσική. Είναι αυτά που λέω, σκέφτομαι και αγγίζω. Είναι νομίζω η ακριβής έκφραση του ποια ελπίζω και θέλω να είμαι. Δεν είναι κομμάτι της ζωής μου, είναι ο τρόπος με τον οποίο η ίδια κυλάει.

  • Πότε ξεκίνησες να παίζεις μουσική και πως?

Η πρώτη πρώτη φορά που έπαιξα μουσική ήταν σε ένα θέατρο που είχε ένα κλασσικό πιάνο, όταν ήμουν 6, με θεατές τη γιαγιά μου. Ύστερα, σιγά σιγά, τραγουδούσα σε χορωδίες του σχολείου χωρίς να καταλαβαίνω πολύ τι κάνω και γύρω στα 13 ξεκίνησα να παίζω κιθάρα σε απάντηση στο μεγαλύτερό μου αδερφό που έπαιζε κι αυτός. Αλλά νομίζω δεν υπάρχει αρχή, γίνονται όλα με ένα φυσικό τρόπο και σιγά σιγά.

  • Ποιες ήταν οι πρώτες επιρροές σου?

Οι πρώτες μου επιρροές νομίζω προήλθαν από την περίοδο που ξεκίνησα να βλέπω ταινίες όπως Disney, με μάγευαν τα soundtracks και ο τρόπος που συνδεόταν η μουσική με την εικόνα. Αλλά χρειάστηκε χρόνος και συνεχόμενη δοκιμή για να βρω τις πραγματικές μου επιρροές, αυτές που με εμπνέουν να φτιάξω κάτι καινούριο.

  • Πότε ξεκίνησες να γράφεις μουσική?

Ξεκίνησα να γράφω μουσική (αν μπορεί να λέγεται έτσι αυτό που έκανα) στα 13. Είχα ένα τετράδιο το οποίο γέμιζα με στίχους και ακόρντα και τα σαββατοκύριακα παρουσίαζα τη δουλειά μου στις 2 καλύτερες μου φίλες.

  • Με ποια διαδικασία γράφεις συνήθως?

Συνήθως γράφω όταν παίζω αφαιρετικά πάνω στο όργανο (είτε πιάνο, είτε κιθάρα) και ξαφνικά βγαίνει ένας συνδυασμός συγχορδιών που θα ήθελα εγώ να ακούσω από κάποιον άλλο και με προκαλεί να συνεχίσω. Εκείνη είναι και η στιγμή που με έναν περίεργο τρόπο ανακαλύπτω και τη μελωδία η οποία με βοηθάει να γράψω τους στίχους. Βέβαια, κάθε φορά η διαδικασία είναι διαφορετική. Πολλές φορές, έχω ήδη γράψει στίχους και πιάνοντας την κιθάρα αρχίζω να τους τραγουδάω. Με διαφορετική αφορμή υπάρχει και διαφορετική διαδικασία.  

  • Ποιο είναι το κομμάτι που σου αρέσει περισσότερο στην όλη διαδικασία?

Νομίζω πως τρία είναι τα καλύτερα σημεία. Τα πρώτο είναι όταν καταφέρνω να εκφράσω αυτό που σκέφτομαι με λέξεις και ήχους που ταιριάζουν στον τρόπο που σκέφτομαι, ύστερα όταν έχω καταφέρει να γράψω  ένα κομμάτι που θα άκουγα κι εγώ και τέλος, όταν η ώρα έχει περάσει χωρίς να έχω καταλάβει καν πως, και συνειδητοποιώ το παρόν με κάτι που δεν υπήρχε πριν, ένα κομμάτι!

  • Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για σένα να δημιουργείς μουσική?

Είναι ακριβώς πολύ εύκολο και πολύ δύσκολο για τον ίδιο λόγο. Είναι πολύ εύκολο γιατί το έχω ανάγκη, είναι ο τρόπος να επικοινωνώ χωρίς να μιλάω αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολο γιατί ενώ το έχω ανάγκη πρέπει συνεχώς να μαθαίνω πώς να το μοιράζομαι και να το εκθέτω, συνεπώς να εκθέτω αυτόβουλα αυτό ακριβώς που είμαι. Επίσης, γίνεται δύσκολο, όταν προσπαθείς να μπεις στη θέση του ακροατή-κριτή, κάτι που προσπαθώ όλο και περισσότερο να αφήσω πίσω.

  • Για τι θέματα μιλάς στα τραγούδια σου?

Τα τελευταία δύο χρόνια, στα οποία έχω βρει έναν ήχο που με εκφράζει πολύ και γράφω συνέχεια, τυχαίνει να είναι χρόνια αλλαγών, τάσεων φυγής από την πόλη, συνεχούς αναζήτησης και αναδιάταξης των ρυθμών. Οπότε, όλα αυτά υπάρχουν πολύ. Η αλήθεια είναι ότι όταν η γλώσσα γραφής δεν είναι η μητρική, είναι πολύ εύκολο να απλουστεύονται οι έννοιες αλλά προσπαθώ συνεχώς να αποδίδω τις εικόνες όπως ακριβώς τις σκέφτομαι, όπως τις βλέπω, ή όπως νομίζω ότι τις σκέφτονται οι άλλοι.

  • Πως δημιουργήθηκε η μπάντα σου?

Η μπάντα μου, η οποία είναι ακόμα στην αρχή, αποτελείται κυρίως από τον Κώστα Σιδηροκαστρίτη, τον οποίο θαυμάζω πάρα πολύ και είχαμε και οι δύο την επιθυμία να παίξουμε παρέα λόγω κοινών ακουσμάτων! Αλλά ανακαλύπτοντας τον ήχο και τον «τρόπο» θα συνεχίζει να διαμορφώνεται..

  • Είναι κάτι που θέλεις να κάνεις ‘επαγγελματικά’?

Νομίζω ότι όταν η μουσική δεν μπερδεύεται με τη φιλοδοξία είναι κάτι που δε θέλεις να κάνεις, είναι κάτι που κάνεις έτσι κι αλλιώς. Όταν δηλαδή με ρωτά κανείς αν θα ήθελα να το κάνω, απαντώ ότι το κάνω ήδη! Αν μπορούσα να ζήσω από τη μουσική χωρίς καμία έκπτωση, φυσικά και θα το έκανα, αλλά αν θα έπρεπε, (λόγω χρημάτων και ανάγκης) θα προτιμούσα να εργάζομαι ως κάτι άλλο και να παίζω μουσική όπως παίζω τώρα. Βέβαια, το υπέρτατό όνειρο είναι να γράφω μουσική για ταινίες, μακάρι να το καταφέρω.. Όπως βέβαια και να διδάξω μια μέρα!

  • Πόσο σε έχει βοηθήσει στη ζωή σου αυτή η ασχολία (δημιουργία μουσικής, ή το να παίζεις μουσική)?

Αποτελεί η μουσική για μένα μια διέξοδο, ξέρω ότι είναι πάντα εκεί –όπως λέει και ένας καλός μου φίλος, η μουσική δε σε εγκαταλείπει ποτέ. Με βοηθά με το να υπάρχει, είτε προέρχεται από εμένα είτε από τους αγαπημένους μου μουσικούς..

  • Είναι η μουσική ο βασικός τρόπος έκφρασης σου?

Είναι ο βασικός τρόπος έκφρασης ανάμεσα σε παρεμφερείς άλλους που έχουν να κάνουν με τη γραφή!

  • Πιστεύεις ο κόσμος θα πρέπει να ασχολείται με τη μουσική και γιατί?

Για μένα ο κόσμος θα έπρεπε να ασχολείται μόνο με τη μουσική! Μιλάει για τον ίδιο, τραγουδάει για την ύπαρξή του και εναρμονίζει τις κινήσεις του!

  • Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις ιδιαίτερα?

Θαυμάζω ιδιαίτερα.. Nick Drake, John Martyn, Johnny Flynn, Gratful Dead, Ben Howard, Gabe Dixon, Jose Gonzalez, Steven Wilson, Sheryl Crow, James Taylor, Dixie Chicks, Billy Joel, Sara Bareilles, Rascal Flatts, Gareth Dunlop, Tedeschi Trucks Band, Patty Griffin, Ryan Adams, Sleeping at Last, Snow Patrol, Norah Jones, Robert Plant, Ray Lamontagne, Paramore, Toby Lightman, Hans Zimmer, Scott Matthews, Laura Izibor, Radiohead

  • Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που εκτιμάς και είναι στα πρώτα του βήματα όπως κι εσύ?

Ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Κώστας ο Σιδηροκαστρίτης! Αλλά η αλήθεια είναι ότι εκτός από τον Κώστα, έχω καιρό να ακούσω κάποιον που  πραγματικά να μου αρέσει πάρα πολύ. Θαυμάζω όμως τον καθένα που βγαίνει από το «δωμάτιό» του και ανοίγει τον εαυτό του στο κοινό!

  • Πως σου φάνηκε η εμπειρία του original session?

Η εμπειρία δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Εκτός από τον τέλειο χώρο, τους ανθρώπους και την έμπνευση είναι ότι υπάρχει εκεί έξω κάτι  που αγκαλιάζει πραγματικά αυτό που κάνεις.

  • Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Αρχικά θα ήθελα να προσεγγίσω αισθητικά όσο πιο πολύ γίνεται τον ήχο που θα ήθελα να ακούω μέσα από τη μουσική και τη μπάντα! Ύστερα, θα ήθελα πολύ να ταξιδέψω παίζοντας, να γεμίσω καινούριους ήχους και καινούριες επιρροές. Επίσης, θα ήθελα να σπουδάσω και να μελετήσω περισσότερο το songwriting.

  • Πες μας 5 από τα αγαπημένα σου κομμάτια.

Cigarettes - Noah Gundersen

Fair – Remy Zero

You send me – Aretha Franklin

Up to the mountain– Patty Griffin

Paranoid Android - Radiohead

Στίχοι

“The best part»

 

They say that growing up

Is the best part

But who can be sure

I learnt as a child

People let go of your hand

In just a touch of time

 

So I turn to you

You my friend

Yes I turn to you

You my friend

 

Chorus

Take me back to these days

Fill my heart with peace

Can’t you see how much

We’ve changed

 

Show me where I belong and

If you do that wrong

I’ll come back way too strong

To show you the way home

 

 

Verse

We dared to play with fire

We climbed above the wire

Without a care in the world

I learnt through your smile

To be patient for a while

While he was gone

 

And then the bloom came back

I lost the back I could lean on

But I start to love again

Love can be a friend

You haven’t seen for a while

But it’s here again

 

Take me back to these days

Fill my heart with peace

Can’t you see how much

We’ve changed

Show me where I belong and

If you do that wrong

I’ll come back way too strong

To show you the way home

 

 

I know I’m not a child anymore

But I’d give more than the world

To go back

 

I know I’m not a child anymore

But I’d give more than the world

To go back

 

Take me back to these days

Fill my heart with peace

Can’t you see how much

We’ve changed

Show me where I belong and

If you do that wrong

I’ll come back way too strong

To show you the way home

Show you the way home