Όσοι από τους αναγνώστες έχουν μια στοιχειώδη επαφή με την ηλεκτρική κιθάρα με τον όρο Finger Tapping το μυαλό τους πάει κατευθείαν στον Van Halen και στον Steve Vai. Φαντάζομαι λοιπόν ότι κάποιοι από εσάς διαβάζουν αυτή την ανάρτηση περιμένοντας συμβουλές για το πώς μπορούν να κάνουν το πιάνο να ακουστεί σαν ηλεκτρική κιθάρα. Σίγουρα κάτι τέτοιο θα ήταν χρήσιμο αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο της ανάρτησης. Παρόλα αυτά όσοι συνεχίσουν την ανάγνωση θα βρουν ένα εργαλείο που μπορεί να τους προσφέρει κάτι περισσότερο στην τεχνική τους.
Το Finger Tapping είναι μια τεχνική μελέτης η οποία πρωτοεφαρμόστηκε στο πιάνο από τον μέντορα του Glenn Gould, Alberto Guerrero. Ο Guerrero εντυπωσιασμένος από την δεξιοτεχνία ενός τρίχρονου αγοριού στο Κινέζικο Τσίρκο ζήτησε από τον προπονητή του να του δείξει τον τρόπο που προπονούσε το αγόρι. Η τεχνική ήταν ότι ο προπονητής κουνούσε τα χέρια του μικρού αγοριού σύμφωνα με την χορογραφία ενώ το αγόρι απλά αφηνόταν στην κίνηση του προπονητή του.
Η μεταφορά της τεχνικής αυτής στο πιάνο είναι ως εξής:
Τοποθετούμε το ένα χέρι πάνω στο πληκτρολόγιο με τον βραχίονα σχεδόν στο ύψος των μαύρων πλήκτρων τον καρπό ευθυγραμμισμένο με τον βραχίονα και τα δάκτυλα απλά “ξεκουράζονται” πάνω στα πλήκτρα (Φανταστείτε ότι το κλαβιέ είναι μια λεκάνη με νερό και ότι θέλουμε να βραχούν μόνο οι άκρες των δακτύλων). Σε αυτό το σημείο μπορούμε να ξεχάσουμε για λίγο τις σωστές συμβουλές των περισσότερων καθηγητών του πιάνου που μας προτρέπουν να έχουμε λυγισμένα και στρογγυλά δάκτυλα και να αφήσουμε τα δάκτυλα μας να τεντωθούν όσο αυτά θέλουν. Με το ένα δάκτυλο του άλλου χεριού (πχ τον δείκτη) “χτυπάμε” ελαφρά ένα-ένα τα δάκτυλα ανάμεσα στην πρώτη άρθρωσή και την αρχή του νυχιού αφήνοντας τα αμέσως να επανέλθουν στην αρχική τους θέση από την επαναφορά του πλήκτρου. Αφού κάνουμε αυτή την άσκηση για ένα χρονικό διάστημα πιέζουμε τα πλήκτρα αυτή τη φορά με το χέρι ενεργητικό αλλά κρατώντας την αίσθηση ευκολίας που είχαμε όταν το χέρι μας ήταν αφημένο στην κίνηση που του επιβαλλόταν από το άλλο.
Αυτό που πετυχαίνουμε με αυτή την άσκηση είναι να μάθουμε να κινούμε τα δάκτυλα μας χρησιμοποιώντας τους εσωτερικούς μύες των δακτύλων. Οι εσωτερικοί μύες συγκριτικά με τους μύες του βραχίονα έχουν το χαρακτηριστικό ότι είναι ικανοί για πιο γρήγορη και ανεξάρτητη κίνηση. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορούμε να παίξουμε πιο γρήγορα με λιγότερη προσπάθεια και χωρίς σφιξίματα που τελικά οδηγούν σε τραυματισμούς.
Για όσους έχουν ακόμα αμφιβολίες για το αν λειτουργεί δείτε τον Glenn Gould στο παρακάτω βίντεο και είμαι σίγουρος ότι όσοι δοκιμάσετε το Finger Tapping θα αναγνωρίσετε την ποιότητα της κίνησης.
https://youtu.be/aEkXet4WX_c?t=7m20s
Πηγή:
Glenn Gould: The Ecstasy and Tragedy of Genius
Peter Ostwald
Σχετικό άρθρο στα Αγγλικά με περισσότερες πληροφορίες και συνδέσμους.
http://www.musicandhealth.co.uk/articles/tapping.html