Μία από τις δουλειές που έχουν οι περισσότεροι μουσικοί ως επιλογή - και θα έλεγα αρκετά ψηλά στη λίστα με τα dream jobs - είναι το να παίζουν σε μπάντα, η οποία ταξιδεύει και παίζει σε κρουαζιερόπλοια. Ποιός δεν θα ήθελε να δει τον κόσμο με όλα τα έξοδα πληρωμένα, να γνωρίσει ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας, να πληρωθεί καλά για να παίζει μουσική κάθε μέρα? Κάθε, μέρα? ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ?
Πριν λίγα χρόνια λοιπόν συμμετείχα κι εγώ ως drummer σε μια Party Band, η οποία υπέγραψε συμβόλαιο διαρκείας 3.5 μηνών για μια κρουαζιέρα στην κεντρική αλλά και βόρειο Αμερική. Σε αυτό το σημείο να περιγράψω λίγο το πώς λειτουργούν αυτές οι δουλειές. Υπάρχουν αρκετά είδη μπαντών στα οποία μπορεί ένας μουσικός να παίξει. Nτουέτα ( συνήθως πιάνο / φωνή ή κιθάρα / φωνή ), jazz μπάντες (συνήθως trio ή quartet), Party Bands (4 – 5 άτομα), μουσικοί σε ορχήστρες .Η διαδικασία λοιπόν έχει ως εξής. Αφού έχετε το show σας έτοιμο και την ομάδα σας προβαρισμένη, μιλάτε με τα αντίστοιχα booking agencies, τα οποία αφού λάβουν και εγκρίνουν το υλικό σας, σας προσφέρουν συμβόλαια ανά την υφήλιο με διάφορες εταιρείες. Αυτά τα συμβόλαια μπορούν να έχουν διάρκεια από 1.5 μήνα μέχρι και 6 μήνες συνεχόμενα, το οποίο είναι σπάνιο και γενικά δεν το συνιστά κανείς για λόγους κόπωσης. Τέλος υπάρχουν διαφορετικοί τύποι συμβολαίων, αφού μπορούν να σας βάλουν σε κρουαζιερόπλοιο ή να σας δώσουν ένα residency σε κάποιο ξενοδοχείο. Σε κάθε περίπτωση, η διαμονή σας είναι πληρωμένη (μαζί και τα γεύματα) αλλά και τα μεταφορικά από και προς το venue. Το πόσα set παίζει ένας μουσικός εξαρτάται από την ημέρα αλλά και το είδος της μπάντας, αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο να περιμένετε να παίζετε 3 με 4 set την ημέρα από 45 λεπτά το καθένα. Καμιά φορά είναι λιγότερα από αυτό, αλλά σπάνια περισσότερα. Ρεπό σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν. Εμείς παραδείγματος χάριν θυμάμαι να πήραμε 3 ημέρες ρεπό συνολικά μέσα σε 3.5 μήνες. Όλες τις υπόλοιπες παίζαμε. Πάμε τώρα να δούμε παρέα τα θετικά και τα αρνητικά μιας τέτοιας εμπειρίας.
Τα θετικά
- Βλέπεις μέρη τα οποία όχι απλά δεν θα έβλεπες σε άλλες περιπτώσεις, αλλά έχεις και την ευκαιρία να κάνεις πράγματα, τα οποία οι περισσότεροι από εμάς βλέπουμε να τα κάνουν άλλοι σε documentaries / εκπομπές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα θεόρατα παγόβουνα που χάζευα στην Αλάσκα και τον ήχο που κάνει ένα όταν σπάει και γκρεμίζεται μέσα στο νερό. Ή το πόσο παιχνιδιάρες είναι οι φάλαινες όταν πηδάς σε ένα βαρκάκι και κάνεις βόλτες τριγύρω τους. Ή πόσο χρωματιστοί είναι οι υποθαλάσσιοι κήποι στη Χαβάη με όλα τα ψάρια και τις χελώνες, οι οποίες δεν ενδιαφέρονται καν για σένα που κολυμπάς δίπλα τους. Ακόμα και η υπερβολικά ζεστή και βαρετή θάλασσα του Μεξικού ήταν κάτι που είχε ενδιαφέρον , ειδικά μετά από την 2η Μαργαρίτα που είχα πιεί, στην οποία παραδοσιακά βάζουν chilli flakes μαζί με το αλάτι στο χείλος του ποτηριού.
- Βάζεις χρήματα στην άκρη. Αν δεν επηρεαστείς από το γεγονός ότι ταξιδεύεις και μπορείς να αγοράζεις souvenir και ό,τι χαζομάρα βρίσκεις, ή να χαλάς λεφτά στο bar του πλοίου, τότε τα έξοδα σου είναι πολύ λίγα και η πληρωμή σχετικά καλή.
- Παίζεις πολλή μουσική. Σίγουρα γίνεσαι καλύτερος-η μουσικός. Από τεχνικής άποψης, από performance, από το πόσο υλικό έχεις στο τσεπάκι σου.
- Έχεις αρκετό ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή σου, αφού εκτός από το να παίζεις ή να κάνεις πρόβες, το υπόλοιπο της ημέρας είναι όλο δικό σου. Μπορείς να το περνάς στο γυμναστήριο, διαβάζοντας, ξαπλώνοντας στην πισίνα ή τέλος πάντων κάνοντας απολύτως τίποτα.
- Γνωρίζεις ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Αν και υπάρχουν αυστηροί κανόνες για το πόσο ‘’κοντά’’ μπορείς να έρθεις με τους πελάτες – στο τέλος της ημέρας είσαι μέρος του πληρώματος. Έτσι μπορούν να δημιουργηθούν φιλίες με πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους.
Όπως μπορείτε να δείτε, τα θετικά είναι αρκετά και μάλιστα δε μπορούν να αγνοηθούν. Είναι μια δουλειά η οποία ταιριάζει σε όσους είναι ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες και κουλτούρες αλλά και σε όσους θέλουν να ξεφύγουν λίγο από τη ρουτίνα της πόλης / χώρας τους. Πάμε τώρα στα αρνητικά για να μην ωραιοποιούμε και τις καταστάσεις.
Τα αρνητικά
- Είσαι κλεισμένος σε ένα μέρος κάθε μέρα, όλη μέρα. Πέρα από το πρωί που οι μουσικοί μπορούν να βγουν στα λιμάνια, η αλήθεια είναι πως από το μεσημέρι και μετά πρέπει να είναι στο πλοίο. Αν μάλιστα ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά ( πχ από το Σαν Φρανσίσκο στη Χαβάη ) τότε μπορεί να μη δουν στεριά για 3 ημέρες. Πρέπει να είσαι σίγουρος-η πως μπορείς να μείνεις κλεισμένος σε ένα πλοίο για μήνες, να κοιμάσαι σε ένα μικρό δωμάτιο μαζί με άλλο ένα άτομο (οι περισσότερες καμπίνες είναι για δύο άτομα) και να βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους κάθε μα κάθε μέρα (‘’Επ, καλημέρα! Τί γίνεται?’’ ’Τι θες να γίνεται ρε φίλε κάθε μέρα το ίδιο θα με ρωτάς?’’).
- Να μη σε πιάνει ναυτία. Έχω δει τραπέζια να αδειάζουν στο πάτωμα λόγω κύματος και έχω παίξει drums στις πιο άκυρες κλίσεις δαπέδου, σχεδόν παίρνοντας αγκαλιά το drum kit. Αν έχεις ευαίσθητο στομάχι, όπως είχε η τραγουδίστρια μας, θα περάσεις πολύ άσχημα κάποιες ημέρες.
- Παίζεις μουσική η οποία πιθανόν να μη σου αρέσει. Πολλές φορές. Πρέπει πάντα να δείχνεις πως περνάς καλά. Φαντάσου πως σε κάποια events φορούσαμε καουμπόικα καπέλα και παίζαμε country rock τραγούδια, ώστε να μπορούν οι 60άρηδες-άρες να χορεύουν σε κύκλο και να φωνάζουν Sweet home Alabama! Δε μπορείς να είσαι μπροστά τους και να μη δείχνεις ότι περνάς κι εσύ καλά, αυτοί οι άνθρωποι έχουν πληρώσει πολλά λεφτά γι’ αυτές τις διακοπές τους. Αν το event είναι Disco by the Pool, τότε να περιμένεις να παίξεις το YMCA δίπλα σε μπρατσαράδες ναύτες και να πρέπει κι εσύ να τραγουδάς το ρεφραίν (άσχετα αν από μέσα σου αναρωτιέσαι πώς εσύ βρέθηκες σε αυτή τη θέση).
- Δεν έχεις μεγάλη επαφή με τον έξω κόσμο. Το internet είναι χάλια. Γενικά το να αποκόβεσαι από τη ρουτίνα και την πραγματικότητά σου είναι ωραίο για λίγο, είναι και αυτό μια απόδραση που σίγουρα μας εξιτάρει όλους. Και είναι όμορφο, αλλά για λίγο. Με εμένα δεν δούλεψε, αφού μου έλειψε το να μπορώ να βγω βόλτα στα στέκια μου, να δω τους φίλους μου και τέλος πάντων να είμαι ανάμεσα σε κάτι γνώριμο. Στην αρχή ήταν ωραίο, δε λέω, αλλά μετά με κούρασε το πλοίο και το διαφορετικό λιμάνι / χώρα. Ο ρομαντισμός δηλαδή χάθηκε αφού τα περισσότερα μέρη που αράζει το πλοίο είναι έτσι κι αλλιώς τελείως τουριστικά (πόσα Starbucks έχουν στην Αμερική…).
Αυτά τα λίγα. Γενικά είναι μια δουλειά ευχάριστη, την οποία θα πρότεινα σε κάποιον για να δοκιμάσει αυτήν την ιδιαίτερη εμπειρία. Σίγουρα δεν είναι για όλους, ειδικά για όσους έχουν οικογένεια ή άλλες υποχρεώσεις με τις οποίες πρέπει να μένουν σε συχνή επαφή.Οι υπόλοιποι μπορείτε να ‘’ζυγίσετε’’ όλα τα παραπάνω και να αποφασίσετε αν τελικά σας ταιριάζει!
Kamil Kamieniecki